Hoe een Orgelbaumeister in de Lage Landen terecht kwam
Ingrid Noack-Kirschner’s eerste herinnering aan orgelmuziek speelde zich af in de kerk. Als kind kwam ze daar een keer onverwacht binnen en toen zei de dominee: “het orgel is net gestemd”. Dat geloofde ze niet, hij maakte vast een grapje. Orgels konden toch niet gestemd worden? Nu denkt ze weleens dat ze uit wraak op die gedachte later orgelbouwer is geworden.
Opleiding
Geboren in Duitsland, genoot ze daar haar opleiding. “Ik wilde graag met mijn handen werken. Toen kwam ik de opleiding orgelbouw tegen. Dat was heel breed, je werkte met verschillende materialen, moest een ontwerp maken. Elk orgel is uniek. En het instrument orgel vond ik ook heel boeiend.”
In de orgelbouw is het zo dat je het vak van een leermeester leert. En zo begon ze in 1986 aan een driejarige interne werk/leeropleiding bij een orgelbouwbedrijf in Berlijn.
Ze leerde niet alleen orgels bouwen, na een paar jaar begon ze ook met orgel-les. Sindsdien is ze nooit meer gestopt met orgelspelen. “Orgelspelen maakt me rustig en blij. Ik kan heel goed mijn gedachten ordenen.”
De grens over
Na haar opleiding in Berlijn volgde een internationale carrière. Ze werkte niet alleen veel in Duitsland maar ook in Oostenrijk en Israël. Sinds 1996 mag ze zich Orgelbaumeister noemen na het volgen van een specialistische vakopleiding.
Toen zag ze op een dag een advertentie. Er werd een orgelbouwer gevraagd in Nederland. Daar had ze oren naar want “in Nederland heb je de mooiste orgels. Het is echt the place to be voor de orgelbouwer.”
En nu werkt ze alweer sinds 1996 bij Van Der Putten aan de mooiste projecten in binnen- en buitenland. Vanaf 2002 is Ingrid directeur van de orgelmakerij.
“Je ziet wat je doet en je hoort ook wat je doet, dat is mooi. Mijn werk is heel afwisselend. Elk orgel is weer anders en ik kom in de prachtigste kerken. Het blijft ontzettend leuk om met mijn handen te werken. ”
Het mooiste project tot nu toe? Dat was toch wel de nieuwbouw van een orgel in Bremen-Walle (DL). Dit orgel werd helemaal gebouwd volgens de richtlijnen uit 1650. Het was een moeilijk project maar erg mooi en uitdagend. Zo leerde Ingrid het proces van platen op zand gieten. Het is een prachtig orgel geworden met middentoonstemming: “daar word je helemaal vredig van”, aldus Ingrid.
In al die jaren heeft ze aan heel veel orgels (mee)gebouwd. En ook vele gerestaureerd. En die orgels, dat blijven toch je kindjes. “Het is altijd heel moeilijk om weg van ze te gaan. Je bouwt een hechte band op met de plekken waar je werkt.”
Maar als het werk dan klaar is en iedereen blij, tja dat geeft toch veel voldoening. Plus de drijfveer om het de volgende keer nog beter te doen.